“MUD MORGANFIELD has grown into a superstar on the blues circuit. Certainly, there will be comparisons to his dad, but that can be expected and rightly so. Mud comes as close to the Muddy Waters experience as one can get. He will always pay tribute to his dad with the Chicago blues ensemble sound that Muddy created. But Mud was also brought up musically when soul, Motown and R&B ruled the world. Mud played bass and performed with bands playing the hits of that era. This, along with his blues pedigree, has influenced Mud’s own songwriting skills, which are constantly evolving.”
– Rick Kreher (Muddy Waters' last guitarist, and Mud's long-time current guitarist!)

McKinley Morganfield, wereldwijd beter bekend als Muddy Waters wordt ook 'King of the Blues' genoemd. En zoals het een goede koning betaamd onderhield hij, ondanks het feit dat hij getrouwd was, nog eens diverse relaties. Eén van die relaties was de destijds 19- jarige Mildred McGhee. Uit die relatie werd op 27 september 1954 een jongetje met de naam Larry Williams, de latere Mud Morganfield, geboren. Volgens overlevering was Muddy Waters een goed man en nam hij zijn verantwoordelijkheid door ook voor zijn liefjes een familiale situatie te creëren en te zorgen voor een dak boven hun hoofd. Het heeft vervolgens toch nog lang geduurd vooraleer Mud Morganfield zich volledig op de muziek gaat toeleggen en met een album voor de dag komt. Wat dat betreft heeft zijn halfbroer Big Bill Morganfield al een voorsprong op hem genomen, maar goed, Mud Morganfield werd aan het publiek tijdens een tribute concert voor zijn vader in 2007 aan hem geïntroduceerd, en sindsdien tourt hij de wereld rond, waarbij zelfgeschreven nummers met de evergreens van vaderlief worden gecombineerd. Hij debuteerde een jaar later in 2008, toen hij al 54 was, met het album "Fall Waters Fall" waarop hij werd begeleid door mensen als Tom Holland (gitaar), Harmonica Hinds (harmonica) en Rick Kreher (gitaar), waarop pure Chicago Blues te horen was, een beetje in het kielzog van zijn ongeëvenaarde vader. Alhoewel, hij hard op hem lijkt, ook qua stem, heeft hij er nooit aan gedacht in de voetsporen van zijn vader te treden.

Vier jaar later verscheen zijn tweede album "Son of the Seventh Son" (2012), een cd geproduceerd door Bob Corritore en in slechts 2 dagen opgenomen, maar wel is dit de perfecte plaat in de traditionele West Side stijl, puur, energiek en met respect voor de roemruchte Chess periode. Tevens ook een cd waar de vergelijkingen met zijn vader niet ver te zoeken zijn. En nu is er na "For Pops: A Tribute To Muddy Waters" (2014) en "They Call Me Mud" (2018), de 'nieuwste': "Portrait, dat verscheen voor Delmark Records. Nieuwste, inderdaad tussen aanhalingstekens, want het gaat over een geremasterde, geremixte nieuwe en verbeterde versie van zijn Severn release, "Son of A Seventh Son", met 2 nieuwe nummers, nooit eerder uitgebracht op CD, "Good Morning Little School Girl" van die sessie, samen met de killer gospel blues "Praise Him". Op "Portrait" wordt Morganfield omringd door een stel bluessterren, waaronder Rick Kreher en Billy Flynn op elektrische gitaar, bassist E.G. McDaniel, Kenny "Beedy Eyes" Smith op drums, en Barrelhouse Chuck op piano en orgel. De harmonicataken zijn verdeeld tussen Harmonica Hinds en Bob Corritore. Tracks 2 t/m 13 staan in dezelfde volgorde als op "Son of the Seventh Son", dus als je dat album hebt gehoord, ken je de muziek, maar nog niet op deze manier. De Delmark remastering brengt de nummers naar een schoner, krachtiger niveau, waardoor ze gloednieuw klinken.

Het eerste nummer, "Praise Him," werd opgenomen in 2021 in de Joyride Studios in Chicago door Blaise Barton. Het is een mooi begin van de CD, met een gospelnummer van Mud Morganfield, dat zijn vooruitgang in songwriting door de jaren heen aantoont. Mud verzorgt de bas en zang op dit nummer met Rick Kreher en Mike Wheeler op gitaren, Cameron Lewis op drums en percussie, Luca Chiellini op keyboards, en Felicia Collins, Shantina Lowe, en Demetrius Hall zorgen voor backing vocals. Ook het daaropvolgende "Short Dress Woman" spitste al direct onze oren, gebruik zelf maar uw fantasie om de rest tekstueel in te vullen. Het fantastische titelnummer is van de hand van Studebaker John en bevat nogal wat verwijzingen naar Muddy Waters, tegelijk is het nummer een derde schot in de roos. Morganfield’s zelfgepende nummers zijn , in combinatie met de sound van de band, wat in de stijl van het geluid van de Muddy Waters Band midden jaren zestig. Het vraagt niet veel verbeelding om je zo in een of andere duistere blueskroeg uit de jaren zestig te wanen. Je voelt de doorrookte sfeer, het rijkelijk vloeien van de geestrijke drank, het onderhuids geflirt, het verdoken verleidingsspel. ’s Mans teksten lenen er zich ook toe, vrouwen, gezondheid, affaires en andere diverse geneugten des levens. Morganfield is tegelijk de trotse bezitter van een krachtige, heldere stem en een heerlijk gevoel voor pikante humor. In "Loco Motor" laat hij dit verdoken bewonderen. Ik laat het jezelf ontdekken, het loont de moeite! Leuk detail om weten is ook dat Kenny 'Beady Eyes' Smith in dit nummer te bewonderen valt. De man is de zoon van wijlen Willie 'Big Eyes' Smith, de drummer van Muddy Waters.

Het laatste nummer is het nog niet eerder uitgebrachte "Good Morning Little School Girl". De Sonny Boy Williamson klassieker werd opgenomen in dezelfde sessies, maar kreeg een liefdevolle mix en digitale master door Delmark's Julia A. Miller in Riverside Studios in augustus van dit jaar. Terwijl "Praise Him" wordt gezongen met de stem van Mud, die probeert niet als zijn vader te klinken, is het op "Good Morning Little School Girl" soms moeilijk te zeggen of het Mud of Muddy is. Morganfield heeft altijd te horen gekregen dat hij spookachtig als zijn vader klinkt, en soms is dat als een mes dat aan beide zijden snijdt in de carrière van de zoon. Morganfield schreef 8 van de 14 nummers op "Portrait", en hoewel zijn stem soms bijna identiek is aan die van zijn vader, verschilt zijn songwriting. Mud Morganfield heeft een gedeelde, zware, muzikale erfenis te dragen. Wees maar zeker dat hij dit met verve doet. Het zal vooral weer uitkijken zijn naar Mud’s volgende schijf met nieuw materiaal. Niettemin is "Portrait" een bijzonder aangename plaat geworden en een zekere aanwinst voor je collectie !

Hier is wat advies dat we misschien al kennen, maar het is een verdomd goede herinnering!
Uit één van Mud Morganfield's vele originelen op "PORTRAIT" : "HEALTH" :

You really don’t have nothing
If you don’t have your health
You really don’t have nothing
If you don’t have your good health
You can have money and you can have fame
But it don’t mean a thing without good health

What’s sense in being rich
If you’re always feelin’ sick?
Mmm, hmmm
What good is fame
If everything remains the same?
You can have money and you can have fame
But it don’t mean a thing without good health

My friend of 40 years
Retired from his job
2 years later, man
They opened up the man’s heart
You really don’t have nothing
If you don’t have your good health
You can have money and you can have fame
But it don’t mean a thing without good health

I got money in the bank
But it don’t mean a thing without your health
I got fortune and fame
But it don’t mean a thing without good health
You can have money and you can have fame
But it don’t mean a thing without good health

You can have a house full of maids
But it don’t mean a thing without good health
Play the blues!
You can have a house full of maids
But it don’t mean a thing without good health
What good is a house and maids
If you’re dyin’ from the virus A.I.D.S.?

Tracks
01 Praise Him
02 Short Dressed Woman
03 Son Of The Seventh Son
04 Love To Flirt
05 Catfishing
06 Health
07 Loco Motor
08 Money (Can’t Buy Everything)
09 Midnight Lover
10 Go Ahead And Blame Me
11 Leave Me Alone
12 You Can’t Lose What You Ain’t Never Had
13 Blues In My Shoes
14 Good Morning Little School Girl